قصه تولد دی ان ای

DNA به عنوان یک جسم شناخته شدهۀ از زمانی بس کهن تر از آنکه بتوان در تصور آورد وجود داشته است. DNA در سال 1869 توسط یوهان فردریک میشر دانشمند سویسی شاغل در دانشگاه توبینگن آلمان کشف شد. میشر در حالی که با استفاده از میکروسکپ در چرک روی نوارهای زخم بندی پس از عمل جراحی به تحقیق پرداخته بود جسمی یافت که برایش ناشناخته بود. او این جسم را نوکلئین نامید به( معنی «در هسته»، چون در داخل هسته های سلول ها قرار داشت).

در آن زمان، میشر کاری جز توجه به وجود آن جسم نکرد اما تصویر نوکلئین را به شکلی ولضح در ذهن خود نگهداشت زیرا بیست و سه سال بعد در نامه ای که به عمویش نوشت این احتمال را مطرح ساخت که این گونه مولکول ها می توانند عامل نهفته در ورای وراثت باشند. این یک ژرف نگری خارق العاده بود اما به قدری از سطح نیازهای علمی روزگار بالاتر بود که اصولاً توجه را به خود جلب نکرد. مدارک موجود نشان داد که DNA به نحوی در ساخته شدن پروتئین ها یا فرآیند ضروری برای وجود حیات دخالت دارد، با این حال روشن بود که پروتئین ها جایی در خارج از هسته و خیلی دورترDNA که به نظر می رسید در ایجاد اتصال بین آنها نقش فرماندهی دارد ساخته می شدند.

 تردیدی نیست که نوعی آزمایش الهام یافته و تیزهوشانه نیاز بود،؛ جوانی برخوردار از هوش و پشتکار که تامس هانت مورگان نام داشت و در سال 1904 یعنی فقط چهار سال پس از کشف مجدد و به موقع آزمایش های مندل با استفاده از گیاه نخود و هنوز نزدیک به ده سال مانده تا رواج واژۀ ژن، به انجام آزمایش و تحقیقاتی پیگیرانه با کروموزوم ها پرداخت. کروموزوم ها (فام تن) در سال 1888 تصادفاً کشف شده بود و علت نام گذاری آن بدین صورت نیز آن بود که خیلی سریع رنگ را به خود جذب می کرد و مشاهدۀ آن در زیر میکروسکپ آسان می شد.

 در آغاز سدۀ بیستم، تصور غالب چنین بود که کرموزوم ها در انتقال صفات وراثتی دخالت دارند، اما هیچ کس چیزی از چگونگی یا اصولاً از واقعیت داشتن چنین دخالتی نمی دانست. آنچه بدون تردید حقیقت داشت این بود که چیزی مرتبط با کروموزوم ها کار تکثیر سلولی را هدایت می کرد. سرانجام در سال 1944 یعنی پس از پانزده سال تلاش، گروهی از پژوهندگان به رهبری یک کانادایی برجسته اما متفاوت به نام آزولد ایوری در انستیتوی راکفلر مانهاتان، با انجام آزمایشی بغرنج که در آن یک رشته باکتری بی خطر با عبور دادن DNA ی بیگانه از آن به طور دایمی آلوده شده بود توانستند اثبات کنند که DNA بمراتب از یک مولکول منفعل فراتر و بدون تردیدی عامل فعال در وراثت است. اروین چارگف زیست شیمی دان اتریشی تبار، بعدها خیلی جدی اعلام کرد که کشف ایوری شایستۀ دریافت دو جایزۀ نوبل است.

منبع : کتاب تاریخچه همه چیز